Cosas de la vida o no, me ha tocado luchar dos veces +1 contra una enfermedad que me hace ver la vida desde un punto de vista diferente: el optimismo!

martes, 26 de febrero de 2013

FINAL DE UNA ETAPA!

Hace unos dias... hablando con uno de mis mejores amigos: MI HERMANO, me di cuenta que su mensaje era el acertado: TANCA PORTA!
Pensaba que escribiendo mi historia en este blog superaba todo lo vivido... Pero no hace falta volver a recordar esos momentos... El pasado pasado está! Ahora hay que mirar adelante y vivir el dia a dia -sin olvidar todo lo que me ha enseñado esta experiencia...- disfrutando con los mios en todo momento.
Así que os resumo en dos lineas como acabo la historia hasta el dia de hoy y TANQUEM PORTA.
Despues de la operación en Julio, para realizar biopsia del pulmón... Todo quedo en un susto, inflamación debido al tratamiento!
Ahora sigo con mis revisiones y mis miedos pero dando gracias todas las mañanas por ver el sol en compañia de los mios!

Empieza a brotar un nuevo almendro...



martes, 19 de febrero de 2013

PROYECTAR EN POSITIVO!!!

8 Junio 2012
Pasan tres meses y tenemos que hacer otro TAC... Los resultados.... Salta la alarma! Volvemos a empezar! Hay algo en los pulmones!!!
Acción rápida! Dejo el tratamiento y derivación al Clínico.

Momentos bajos... Pero en esta situación es muy importante la ACTITUD!
No podemos desanimarnos, ni adelantar los resultados... Porque hay que vivir el momento y no pensar en un futuro antes de tiempo, ya que sino cuando llegue el momento de afrontar los resultados ya no tendremos fuerza para reaccionar y tirar hacía adelante!

Así que...


lunes, 11 de febrero de 2013

HAY QUE SEGUIR LUCHANDO!!!

Hoy leyendo el blog de Super Richi... he recordado que tenemos que seguir luchando! Esta enfermedad no te deja bajar la guardia...

El 3 de febrero de 2012 acabé el tratamiento en el hospital de día, pero tenía que seguir pinchándome cada lunes, miércoles y viernes interferon en mi casa. Así todas las semanas hasta enero de 2013. Mientras tanto, controles de seguimiento (TAC, analíticas,...) para controlar la situación.

De repente, cuando parece que está todo controlado... un TAC! El TAC que vuelve a alarmar a todos los que se encuentran a mi lado, luchando conmigo y dandome fuerzas en todo momento... Otra vez pruebas, visitas rápidas, analíticas,... Otra vez a coger fuerzas! Ahora que todo parecía ir bien... otra vez!!!
No puedo caer... tengo que volver a empezar otra lucha! Me gustaría despertar de esta pesadilla, pero es imposible... Así que mejor aceptar todo y seguir adelante!!!





Y hoy para finalizar, os pido que difundáis este vídeo del padre de Super-Richi, donde vuelve a pedir nuestra ayuda... y creo, que entre todos, podemos!!! JUNTOS PODREMOS VENCER A ESTA ENFERMEDAD!!!



martes, 5 de febrero de 2013

3 DE FEBRERO... HOSPITAL DE DIA SUPERADO!

Ya ha pasado un año... Pero el recuerdo todavía lo tengo como si hubiera sido ayer...

Salí corriendo del hospital de día! Ya habían pasado las cuatro semanas que tanto me habían preocupado!!! El miedo a lo desconocido me hacía sentir insegura... Era como ir subida en una montaña rusa: igual estaba contenta, como de repente, una fuerte bajada, me hacía llorar desconsoladamente.

Ahora miro hacía atrás y esos días - algunos duros y difíciles de pasar, otros no tanto- ME ENSEÑARON MUCHO!

Conocí a mucha gente, vi diferentes situaciones de la vida, escuché muchas vivencias, consejos, historias... Cuatro horas diarias de lunes a viernes, dan mucho de sí! Pero sobre todo aprendí a dar las GRACIAS cada mañana por tener una nueva oportunidad de disfrutar de esto tan maravilloso que es la VIDA!



viernes, 25 de enero de 2013

ADELANTAR LOS ACONTECIMIENTOS ES TONTERIA...

Hoy he tenido la segunda revisión...

TODO ESTÁ GENIAL!!!

Cuando entro en el hospital para ir a la visita parece que voy tranquila... pero ya llevo días aguantando la respiración...
En el momento que escucho "todo bien" buffffffffff.... expulso todo el aire de golpe y sincronizados conmigo toda mi familía... 

Tres palabras aparecen en mi pensamiento:

SUERTE de tener a mi lado a las personas que más quiero! GRACIAS!!!
PENSAMIENTO POSITIVO!


Vaya semanita he pasado... aunque, pensandolo bien y empezando a poner en práctica THINK POSITIVE...  no hay mal que por bien no venga! He ganado en resistencia física...jajajaja... Todas las tardes en el gimnasio zumbeando, hasta me he atrevido a probar "spinning" o como dice una amiga "bicicling"...



En definitiva... que la vida es muy bonita y no hace falta adelantar los acontecimientos, porque todo llega en su justo momento para que así podamos disfrutarlo con más cariño y energía.





jueves, 17 de enero de 2013

DOS NOTICIAS: UNA BUENA Y OTRA NO TAN BUENA... APRENDIENDO A BUSCAR LA PARTE POSITIVA...

Esta mañana mientras trabajaba me he dado un golpe en la rodilla... He visto las estrellas, pero un niño de 4 años ha podido "curarme" rápidamente! Se ha levantado de su sitio y ha venido cantando "cura curita sana, si no se cura hoy... se curará mañana", luego me ha dado un beso. En ese momento, y sin él saberlo, me ha alegrado el alma... arrancándome un gran sonrisa!

Esta noche... me he enterado que una gran persona, con la que tube la oportunidad de coincidir mientras luchaba contra mi enfermedad... se ha ido para siempre! En un primer momento, he sentido un vacío... una gran tristeza... porque parecía que una parte de mi se había quedado atrapada en esos pequeños encuentros que tuvimos en su consulta. En las charlas que mantuvimos y que me hacían sentir fuerte y bien...

La verdad es que esta gran persona, aunque en un principio no "eramos amigos" como él decía porque yo no era receptiva, me ayudo mucho en los peores momentos y me enseño estrategias para afrontar mis miedos.. Ahora sólo me falta reorganizar mi "estantería de libros"... la lástima que ya no podré seguir conversando con él... pero su recuerdo... me ayudará... estoy segura!

Y mientras escribo estas líneas, intento poner en practica sus consejos... Así que vamos a darle la vuelta a esta última noticia... Que suerte he tenido de conocer a una persona tan impresionante y haber compartido con él unos buenos ratos... GRACIAS DOCTOR!!!




miércoles, 9 de enero de 2013

HOY HACE UN AÑO... Y SOLO PUEDO DECIR GRACIAS!

Hoy hace un año... 

Hace muchos días que no escribía... Pero hoy es un día señalado y me apetecía mucho reflejar en unas pocas líneas como estaba hace un año... Aunque mucha gente dice que no hay que mirar hacia atrás ni para coger carrerilla, yo creo que siempre va bien recordar... para no olvidar que fantástico es vivir un día más!

Ahora hago un gran salto en mi diario, pero es que hace un año...

9 de enero de 2012

Bienvenido 2012! Estreno año y también tratamiento... INMUNOTERAPIA...

Estoy bastante cansada aunque animada porque parece que todo va bien. De momento mi cuerpo parece que tolera el tratamiento. A partir de hoy me quedan 24 sesiones más de 4 horas cada una conectada a una vía. Una menos!!!

Hoy por ser la primera sesión, las enfermeras del hospital de día han estado muy pendientes de mi... Cuando he empezado a sentir frío me han tapado con mantas y me han estirado en una cama para que durmiera un ratito... Al despertar... ya estaba más tranquila.

En el hospital estoy conociendo muchas personas especiales... Entre ellas... Montse
Des de aquí quiero darle las GRACIAS por cuidarme... Ella me transmite fuerza y energía... Y en estos momentos es lo que más necesito... GRACIAS!!!




Y para acabar, me gustaría añadir un escrito de una gran amiga...
 
Avui es un dia especial, avui comences a viure de nou, avui fa un any de tot plegat i s'inicia una nova etapa en la teva nova vida, potser no es com tu esperaves i els del teu costat no s'imaginaven que tot plegat aniria com ha anat, pero avui comences a contar per algú més que per a tu mateixa, avui contaràs per a tots els que tens al teu voltant d'una manera especial, començaran a contar els dies com un dia més que estàs amb nosaltres, avui els somriures seran per tu, les abraçades seran de veritat, avui comences la teva nova vida que deixarà de ser com la d'abans perque no ets qui erets i els que viuen amb tu et miraran amb il.lusió, perque avui comença la resta de la teva vida, tot junts... Amb tu!!!

SIMPLEMENTE... GRACIAS!!!